Rozdział Drugi

To, za co kogoś potępiasz, nie pokazuje, kim jest . Pokazuje, kim ty jesteś . Nie jesteś upoważniona, by oceniać czyjąkolwiek drogę . I nikt nie jest upoważniony, by oceniać moją. Nie potępiaj innych . Pomyśl, jak sama chciałabyś być traktowana.

Nazywam się Elena Cullen . Znajduje się akurat przed podręcznikiem w moim akademiku w NY, a raczej apartamencie ze względu na rodziców, którzy nalegali na lepsze warunki dla mnie do nauki . Nie mieszkam z rodzicami od bardzooo dawna i się cieszę . Rodzice często nie potrafią zrozumieć swoich dzieci . Może są wyjątki . Ja przynajmniej takich nie znam . Kocham moich rodziców lecz chyba jak wszyscy każdej rzeczy im nie mówię, bo po co ? By potępiali mnie ? Nieee . Szkoda, że nie ma tu Belli ani Edwarda . Mój starszy braciszek studiuje psychologie, a ja chodzę do szkoły talentów . Wspaniałe rodzeństwo Cullen nieprawdaż ? Często ludzie myślą, że mamy kasy i po rozjechaliśmy się po świecie to jakieś snoby bez uczuć . Dla nas nigdy nie były ważne pieniądze. Zawsze z Edwardem nie wydawaliśmy tyle kasy na wszystko, bo wiedzieliśmy, że pieniądz także ma swoją wartość i kiedyś może nam go zabraknąć . Żałuje tylko, że nie ma przy mnie Belli .
Widzę ją tylko w weekendy kiedy wyjeżdżam do rodziców do Forks . Od mojego wyjazdu zachowuje się jakoś dziwnie . Jednak nie chce mi powiedzieć o tym co się stało . Mówi oczywiście, że nic lecz za dobrze ją znam . Wiem, że ściemnia, ale nie nalegam. Będzie chciała to powie . Nie nalegam. Nagle usłyszałam dźwięk sms- a więc wzięłam telefon do ręki, a treść sms-a od siostrzyczki była następująca U mnie okay Ta jasne.... Jak zwykle . Zauważyłam, że jak jestem u niej to jest zawsze wszystko normalnie, fajnie i wspaniale się razem bawimy lecz co się do cholery dzieje, gdy ja wyjeżdżam ?! To zupełna odwrotność mojej siostrzyczki . Ale cóż ….... I TAK JĄ KOCHAM . Moje rozmyślania przerwało pukanie do drzwi . Ociągając się wstałam nie spodziewając się nikogo .

• Stefan ! - wykrzyknęłam i rzuciłam się mu w ramiona - Miałeś wrócić za tydzień z tych warsztatów ! - powiedziałam zdziwiona
• Wiem, ale wolałem wcześniej przyjechać licząc na takie powitanie – powiedział ze śmiechem i wszedł ze mną do środka po czym zaczął mnie całować, gdy nasze pocałunki stały się zbyt zachłanne przerwałam to
• Mmmm Stefan nie moge . Muszę się uczyć na egzamin, bo inaczej w weekend nie przepuszczą mnie do domu – powiedziałam patrząc mu w oczy na co ten westchnął
• Dobrze . To co się uczysz ? - spytał kładąc się na moim łóżku
• Historia sztuki – powiedziałam i próbowałam zdmuchnąć z nosa zbłąkany kosmyk włosów
• Przecież znasz już to na pamięć – wytknął mi
• Wcale nie . No może trochę . Ale ja to lubię . Chce zdać wydział plastyczny na szóstkę – powiedziałam z dumnie uniesioną głową
• I tak zdasz – powiedział i pogłaskał mnie po policzku . Położyłam się obok niego i wtuliłam się w jego bok . Zwykle tak się uczyliśmy . W jednej ręce trzymałam podręcznik, a do drugiej wzięłam telefon i zaczęłam pisać sms - a do Belli . A co robisz ? Tylko wysil się choć trochę kochana z odpowiedzią co ? Ha ha Buziaki Elena
• Z kim piszesz ? - spytał Stefan całując mnie raz po raz we włosy
• Do Belli napisałam sms – a - powiedziałam odkładając telefon na stolik
• Po co ?
• Bo to moja najlepsza przyjaciółka i jest dla mnie jak siostra– powiedziałam mówiąc jakby była to najoczywistsza rzecz na świecie
• Ona jest jakaś dziwna . Zachowuje się jakby coś miała z głową – powiedział Stefan co mnie wkurzyło więc usiadłam na łóżku
• Co ?! Ona nie jest dziwna ! Stefan nie oceniaj jej ! Znacie się krótko ! A ja od dzieciństwa . Ona jest naprawdę fajna tylko trzeba ją poznać . Nie rozumiem o co ci chodzi ! A jak myślisz na przykład stare babcie reagują na umięśnionego chłopaka ubranego na czarno z tatuażami na ramieniu ? - spytałam pokazując na niego
• No co myślą, że nienormalny jakiś . - powiedział ze śmiechem
• To nie jest śmieszne . Nie oceniaj jej, bo jej nie znasz . Chciałbyś by ktoś gadał za twoimi plecami, że jesteś dziwny ? - spytałam retorycznie lecz i tak chciał odpowiedzieć – Nie nie chciałbyś . Koniec tematu .
• Po prostu nie chce by ci się coś stało – powiedział z troską

• A co mogłoby mi się stać ze strony Bells ? Nie rozumiem o co ci chodzi . Może jeszcze powiesz, że wybieraj przyjaciółka albo ja co ? Proszę Cię skończmy temat o Bells . Kocham ją jak siostrę . Nie chce jej obgadywać, bo sama bym tego nie chciała . Jest wspaniała osoba – chciał zabrać głos lecz zatkałam mu usta ręką – I koniec tematu . - powiedziałam i odciągając rękę pocałowałam go lekko w usta . Ten wykorzystując sytuację zmienił naszą pozycje tak, że to on górował nade mną i zaczął mnie całował po twarzy, schodząc na szyje . Wziął do ręki mój podręcznik i na niego przelotnie spojrzał .
• 
  
• Nie masz zamiaru się już uczyć prawda ?
• Nie mam . - powiedziałam na co ten wyrzucił moją książkę gdzieś w kąt i spędziliśmy bardzooo przyjemnie dzień . Jednak w moim umyśle wciąż zastanawiałam się co jest z Bells ? No trudno . Poczekamy . Zobaczymy . 

Nie oceniaj mnie, znasz moje imię, nie moją historię .

ROZDZIAŁ WYSZEDŁ MI CHYBA NIEŹLE CHOĆ NIE MAM POJĘCIA . ZDECYDOWANIE PIERWSZY ROZDZIAŁ JEST LEPSZY OD DRUGIEGO. ALE NIE ZNIECHĘĆCIE SIĘ DO NAS JEŚLI NIE SPODOBA SIĘ WAM MÓJ ROZDZIAŁ .  LICZYMY NA WASZE KOMENTARZE KOCHANI ! 
BUZIAKI SELINKA I ISABELLA SWAN-CULLEN .